Nanna komt uit de zorg, Nanna was er op de 13de Mei en Nanna was er nu ook voor Corona geweest als haar leeftijd niet in de ‘plus’ geweest zou zijn. Het is je beroep, een prachtig beroep maar ook een zwaar beroep met hektiek en risico’s zoals besmettelijke ziektes. Een brandweerman heeft ook meer risico op brandwonden, maar hij heeft geleerd hoe deze risico’s tot een minimum te beperken, dat is zijn beroep, hetzelfde geldt voor agenten. Veel risico’s, maar door veel training wordt men een vakman/vrouw. Daar klappen wij voor!! Maar zou het niet eerlijker zijn om ook te klappen voor de mensen die de klappen krijgen? Die niet gekozen hebben voor waar ze nu mee moeten dealen? De ouders, die moeten thuiswerken met kinderen met heel veel huiswerk, of de jonge ondernemer die net zijn of haar zaak heeft geopend en nu diep in de schulden zit, de eenzame oudere die liever dood zou zijn dan omdat de angst zoveel lijkt op de angst van de oorlog? Moeten wij niet extra hard klappen voor hen? Wat moet je je niet machteloos voelen als je je kind niet kunt helpen met het huiswerk om jezelf beter kunt werken met je handen dan met je hoofd, voelt dat niet als een vernedering? ‘Dommer’ zijn dan je kind is het absoluut niet, maar ik weet zeker dat het zo voelt. Of als je weer bij je ouders in moet trekken omdat al je geïnvesteerde geld weg is en de deurwaarder straks wel komt voor de bank die zijn centjes wil? Je moeder huilend achter het raam omdat ze niet begrijpt waarom je niet naar binnen mag om haar te knuffelen,….. Corona hebben is erg, maar de gevolgen van dit tijdperk moeten we absoluut niet onderschatten. Zullen we de volgende keer ook hard klappen voor iedereen en speciaal voor die mensen waar de klappen vallen?

Nanna