We spelen wel vaker verstoppertje, maar vanmorgen was de aanleiding een erg trieste gebeurtenis. Er cirkelde een helikopter boven onze wijk omdat er iemand vermist was. Voor Lieve een spectaculaire gebeurtenis omdat er een agent uit de deuropening hing wat er heel eng uit zag.
‘Hoog hè, Nanna,’ ze zat op mijn schoot en hing tegen me aan om goed omhoog te kunnen kijken: ‘kan de kopter tot de maan en weer terug’? Ik verbaasde me over de kinderlogica en knuffelde haar even lekker. ‘Dat is wel heel ver Lieveke, helemaal tot de maan en weer terug.’
We volgen de zoekactie van de helikopter nog een tijdje. Was het leven maar zo simpel als ons spelletje, iemand zoeken totdat diegene ineens uit de verstop plek springt en zegt: ‘Pak me dan!’ Het trieste gevoel golft al dagen door de wijk, zouden ze haar vinden? Wat een zware last voor de familie, vooral als er helemaal geen spoor is gevonden, nu niet en nooit meer. Wat een verdriet.
Mijn knuffel duurde het dametje iets te lang. ‘Klaar, Nanna! Verstoppertje doen?’ Onvoorwaardelijk, tot de maan en weer terug.
Nanna
[Het gaat om de vermiste 72-jarige Loes die
op zondag 3 sept is weggelopen vanuit het MST-ziekenhuis.
Zie de speciale Facebook-pagina voor meer informatie – red.]