6 weken zonder ‘het kleine ding’ zou te doen moeten zijn dus gaan we onze tijd aan iets anders besteden. De tuin,…. waar na de droogte weinig van over is,.. moet nodig op de schop. Dus vol goede moed met schoffel, hark en snoeischaar aan het werk. Zal vast wat stram zijn morgen, maar het eindresultaat mag er zijn.
Tussendoor even gauw boodschapjes op de fiets over het ineens wel heel erg moeilijk begaanbare pad door het park. Jeetje zeg wat is hier gebeurd? Het lijkt wel of er bouwafval is gebruikt als verharding, want dat is het zeker, een verharding, ik stuiter op mijn zadel. Valt dit ook onder komkommertijd? Gewoon even storten, iedereen is toch op vakantie, niemand die er wat van zegt? Tegen dit natuurgeweld is zelfs mijn zadelpenvering niet bestand. Auw, mijn rug! Tuurlijk komt dat ook van de tuin, want ik herken het meteen. Als ik er niet even mee langs de fysio ga wordt het erger. Dus ik fiets meteen maar door voor een afspraak. Dan, ineens weer auw, mijn rug! Potjandikkie, wat een gat zit er in de weg bij het gezondheidscentrum. Daar rijden we wel vaker met de auto, maar met de fiets is het echt levensgevaarlijk. Twee flinke diepe kuilen in de bestrating in het stukje naar de Kiepe, vlak naast de stoep. Ik kon er niet omheen omdat er een auto naast me reed, maar de volgende keer stop ik, want dit is echt niet normaal. Als de gemeente elke wijk een deel van het ‘kop van de boulevard’ geld zou hebben gegeven was dit de eerste straat die van mij op de schop mocht. En voor dat project hebben wij ons komkommerkrom gewerkt en bezuinigd. Ik weet zeker dat als er bij een van de wethouders voor de deur zo’n gat zat als hier in de Wesselernering dat er meteen een shovel had gestaan om het vandaag nog te fiksen.
Maar dit is Zuid, en wat doen ze voor Zuid? Ze vullen de wandelpaden in het park met een lading kiezelstenen, waarbij ik de nadruk leg op stenen. Sommige zijn zo groot als een tennisbal. Auw, auw auw. Ik declareer mijn fysiorekening bij de gemeente met als reden: komkommertijd.
Nanna